اگه عمری نوکرم توو روضه ها
واحد – شب اول محرم الحرام 1402
هیئت بین الحرمین طهران
اگه عمری نوکرم توو روضه ها
سینه میزنم منه گدا
آخه توو دلم یه عشق نابه
عجب عشقی که مثه نفسه
آره همه کار و کسمه
آقایی که سید الشبابه
دل اسیر دلبریشه
هیشکی واسم اون نمیشه
واسه منی که به شور و شِینم
عاشقم و عاشق یار
پای علم علمدار
نوکر آقام امام حسینم
... ابی عبدالله جانم ابی عبدالله ...
نه که تنها عاشقش خود خداست
محبوب دل همه ی ماست
کلی سینه زن داره توو هیئت
عجب عزتی بهش داده خدا
اینکه عالمو میده شفا
فقط و فقط با خاک تربت
عالمو گرفته توو دست
خدایی که فوق العادست
لطف و کرم دست رُقیش
از در خونش نمیره
کرب و بلاشو میگیره
هر کسی میشه مست رُقیش
... ابی عبدالله جانم ابی عبدالله ...
شبا غرق یه رؤیای شیرینم
خواب حرمش رو میبینم
خدایی چه حس خوبی دارم
دارم رو به گنبدش میدم سلام
من همینکه توو حرم میام
انگاری رو ابرا پا میذارم
خوابشم صفایی داره
بَه که چه شبایی داره
بین الحرمین و نور مهتاب
خدایی که عرش اعلاست
به خدا بهشت همینجاست
بین حرم ساقی و ارباب
... ابی عبدالله جانم ابی عبدالله ...
شاعر : امین اسدی