این اولین بار نیست مدینه رو ماتم گرفته
زمینه - جلسه هفتگی 1394/05/21
شهادت امام جعفر صادق (ع)
این اولین بار نیست مدینه رو ماتم گرفته
این اولین بار نیست مدینه بوی غم گرفته
این اولین بار نیست روضه میخونیم غریبونه
این اولین بار نیست زخم میخوریم از این زمونه
نگو مدینه درد و غم نداری
نگو خبر از این دلم نداری
بقیعو داری غصه کم نداری
شبای جمعه محتشم نداری
صحن و رواق ، نوحه و دم نداری
رو قبر اُم البنین علم نداری
گنبد نداری ، کبوتر هم نداری
خبر از قبر مادرم نداری
آخه تو که اصلاً حرم نداری
... یه دنیا ماتم داری ای مدینه ...
... یه کربلا غم داری ای مدینه ...
این اولین بار نیست به اشک یک امام میخندن
این اولین بار نیست دستای مَردی رو میبندن
این اولین بار نیست خونه رو با اهلش سوزوندن
این اولین بار نیست دری رو به آتیش کشوندن
اون شب مدینه اولین درش سوخت
یه خونه بود با در و پیکرش سوخت
دل علی کنار دلبرش سوخت
اون روز مدینه باغ کوثرش سوخت
هیزم آوردن نخل حیدرش سوخت
صدف افتاد شکست و گوهرش سوخت
یه زن زخمی جلو شوهرش سوخت
در رو سرش خراب شد و سرش سوخت
خب آخرش بچه با مادرش سوخت
... یه دنیا ماتم داری ای مدینه ...
... یه کربلا غم داری ای مدینه ...
این اولین بار نیست وسط شعله ها دویدن
این اولین بار نیست تو کوچه ناسزا شنیدن
این اولین بار نیست جلو عدو افتادن از پا
این اولین بار نیست با صورت افتادن رو خاکا
اون شب مدینه غرق سوز و آه شد
روضه همون بود نَگین اشتباه شد
یه لحظه حس کرد خونه خیمه گاه شد
اون شب مدینه کوچه کربلا شد
آقام زمین خورد ولی دوباره پا شد
خنجر کجا بود سر کجا جدا شد
جدشو دید بی یار و بی سپاه شد
اونجا که شمر وارد قتلگاه شد
تنی که پامال چکمه ای سیاه شد
... یه دنیا ماتم داری ای مدینه ...
... یه کربلا غم داری ای مدینه ...