بیقرارم توو دلم یه دنیا درد و ماتمه
زمینه - شهادت امام جواد الأئمه (علیه السلام) 1387
بیقرارم ، توو دلم یه دنیا درد و ماتمه
ناله دارم ، هرچی از غمم بگم بازم کمه
دل فکارم ، جیگرم میسوزه خیلی تشنمه
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
بارون اشکای چشمام میچکه به روی گونم
چی بگم از غصه ها که قتلگاه شده توو خونم
دیگه طاقت ندارم دعام اینه پَر بزنم زود
همه دردم اینه قاتلم شریک زندگیم بود
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا ...
ای دل ای دل ، به خدا از همه دنیا سیر شدم
ای دل ای دل ، توو حصار درد و غم اسیر شدم
ای دل ای دل ، مثل مادر توو جوونی پیر شدم
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
میدونم درد منو جدم امام حسن میدونه
اوج غربته اگه حتی غریب باشی تو خونه
دل خونم کِی میرسه لحظه ی شیرین رهایی
پشت در به زیر لب همش میگم مادر کجایی
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا ...
تک و تنها هر نفس ذکر لبم خدا خداست
صحن چشمام خیس و بارونیِ سوز روضه هاست
خودم اینجا ولی روح و دل من توو کربلاست
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
دست و پا میزنم از عطش شکسته بال و بی حال
پیش چشم فاطمه زنده میشه روضه ی گودال
زیر لب زمزمه ام شده حسین مادر نداره
همه خون گریه کنید جد غریبم سر نداره
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا ...