ما دو پیاله ایم که لبریز باده ایم
ما دو پیاله ایم که لبریز باده ایم
این دو پیاله را به مَلَک هم نداده ایم
تا وقت میکنیم حسینیه میرویم
ما سالهاست شیعه ی گریان جاده ایم
با هر سلام صبح به آقای بی کفن
انگار روبه روی حرم ایستاده ایم
با رعیتی خانه ی ارباب باوفا
احساس میکنیم که ارباب زاده ایم
بال ملائک است که ما را می آورد
یعنی سواره ایم اگر که پیاده ایم
شکر خدا که نان شب ما حسین شد
ممنون لطف مادر این خانواده ایم
داریم با حسین حسین پیر میشویم
خوشحال از این جوانی از دست داده ایم
شاعر : علی اکبر لطیفیان