دلم هوای مدینه داره
دلم هوای مدینه داره
نفس توو سینم چه بیقراره
غم چشای ترم میخونه
آقام غریبه حرم نداره
میکِشه بین سینه داغت زبونه
حال دل خرابو خدا میدونه
مثل مزارت شده ویرونه
... آی اهل عالم ، آقام غریبه ...
گنبد زردت که آسموناست
صحن و رواقت تموم دنیاست
خُدام صحنت کبوترا و
گریه کنات هم بارون ابراست
مشکی زدن فلک رو ابرای تیره
زهرا سر مزارت زبون میگیره
برا غریبیت مادر بمیره
... آی اهل عالم ، آقام غریبه ...
میکُشه من رو روضتون آخر
سنگین تره از مصیبت سر
روضه ی آقا روضه ی سَم نیست
روضه ی آقاست روضه ی مادر
ضربه ی تازیونه یادم نمیره
تا اسم کوچه میاد بغضم میگیره
الهی مادر حسن بمیره
... آی اهل عالم ، آقام غریبه ...