اونی که دلواپسمه ، همه کار و کسمه
زمینه – شب اول فاطمیه دوم 1395
اونی که دلواپسمه ، همه کار و کسمه
یه نگاهش بسمه ، مادرمه
سایه ی روی سَرمه ، همه ی باورمه
امید آخرمه ، مادرمه
همونی که اگه یک کمی شب دیر بکنی داغونه
همونی که نگفته دردای دلتو میدونه
ای آرامشم مادر ، تنها خواهشم مادر
خاک پاتو مثه سُرمه رو چشام میکِشم مادر
ای پشت و پناه مادر ، تنها تکیه گاه مادر
همه دنیای من یک طرف و عشقت سوا مادر
... مادرم کنیز فاطمه ست ، مادرم کنیز فاطمه ست ...
اون که زمین مسندشه ، زینب دخترشه
کرامت تو صفتشه ، مادرمه
اون که شفا تو دَمِشه و حسین همدمشه
صدیقه لقبشه ، مادرمه
اونی که تمام مارو به اسم کوچیک میشناسه
اونی که خیلی رو نوکرای پسرش حساسه
ای مادرم یا زهرا ، سایه ی سرم یا زهرا
دلمو برمیدارم تا مدینه میبَرم زهرا
ای مادر ای امیدم ، برا تو سرمم میدم
معنای سعادت رو از عشق تو فهمیدم
... مادرم کنیز فاطمه ست ، مادرم کنیز فاطمه ست ...
اون که شکست بال و پَرش ، تحقیر شد پسرش
مظلومه حیدرش ، مادرمه
اون که صدا زد باباجون و یکی بُرید صداشو
علی میگفت که پاشو ، مادرمه
اونی که آخرش زیر اون در موند مادرمه
اونی که لالایی برای محسن میخوند مادرمه
بشکسته پَر ای مادر ، ای جون به سر ای مادر
واسه همسایه ها دست به دعاست دم سحر مادر
ای آرامشم مادر ، تنها خواهشم مادر
خاک پاتو مثه سُرمه رو چشام میکِشم مادر
... مادرم کنیز فاطمه ست ، مادرم کنیز فاطمه ست ...