وقتی دلم تصور میکنه
هیئت بین الحرمین طهران
وقتی دلم تصور میکنه
نفرینت هم منو حُر میکنه
دیگه دعا نمیخواد که نگات
دست منو داره پُر میکنه
شب شبِ رویایی سائل شدنه
با تو و لطفِ تو مقابل شدنه
عقربه ی ساعت مِیخونه سَره
ثانیه ی بی خود و بی دل شدنه
دیوونه شدمو آقا ، همه ی خودمو آقا
دست خودت سپردم ، من نمکت رو خوردم
توو حرمت یه چیزی جا گذاشتم ای وای دلمو نیاوردم
توو حرمت دلم گیره دلم گیره دلم گیره
ولش نکن که میمیره که میمیره که میمیره
... حسین حسین ، حسین جانم حسین ...
لحظه ی دل به دریا زدنه
یکدفعه پا به دنیا زدنه
برگ برات اگه داری بیار
که مزش هم به امضا زدنه
چقدر باید به این در اون در بزنم
تا که یه روز به کربلا پَر بزنم
چی بهتر از اینکه سراسیمه بیام
سرزده توو صحن و سرات سر بزنم
هوای حرمت عشقه ، صفای حرمت عشقه
کرب و بلاتو عشقه ، صحن و سراتو عشقه
بالا برم پایین بیام باید بگم پایینِ پاتو عشقه
پایینِ پات دلم گیره دلم گیره دلم گیره
ولش نکن که میمیره که میمیره که میمیره
... حسین حسین ، حسین جانم حسین ...
شوق حرم توو چشمای منه
یه عمریه که رؤیای منه
برکت از این سفره ست به خدا
که نمکش توو اشکای منه
قلبمه که توو سینه شدت میگیره
وقتی فضارو بوی تربت میگیره
کرب و بلاش از همه زودتر میرسه
هر کسی از رقیه نوبت میگیره
کرمو میبینی جونم ، حرمو میبینی جونم
بارونِ اشکه نم نم ، هیچی نداری هم کم
وقتی میبینی توی بین الحرمین دوتا حرمو با هم
توو حرمات دلم گیره دلم گیره دلم گیره
ولش نکن که میمیره که میمیره که میمیره
... حسین حسین ، حسین جانم حسین ...