اگه تو روضه چشام میشه تَر تو بهم دادی
اگه تو روضه چشام میشه تَر تو بهم دادی
به منه بد اگه میگن نوکر تو بهم دادی
من همون اولش هم کامم وا شده با تربت
اولین لقمه رو قبل از مادر تو بهم دادی
لقمه ی اولمو دادی خاک تو زد ریشه به جونم
حق بده تشنه ی حرم شَم مونده مزش زیر زبونم
پر و بالم حرم ، همه سالم حرم
به ذات محول الاحوالم حرم
توی فالم حرم و اعمالم حرم
همون که باش وا میشه اقبالم حرم
... اَللّهم الرزقنا کربلا ، اَللّهم الرزقنا کربلا ...
هر جا حرف تو بشه میشه اشک چشام جاری
طی شده عمر تباهم آقا تو بدهکاری
کربلات هم اگه کم روزیمه قسمته آقا
غیر از اینم نیست آخه تو احسان تو که سالاری
کربلات هم اگه نبردی درد هجر حرمو عشقه
من قناعت میکنم آقا اشک چشم ترمو عشقه
تب و تاب منی ، مِی ناب منی
همون رؤیای شیرین خواب منی
تو مهتاب منی ، رگ خواب منی
بسه منو همین که ارباب منی
... اَللّهم الرزقنا کربلا ، اَللّهم الرزقنا کربلا ...
اشک دادم توی روضت آقا تا که دریا شَم
نوکری واسه تو کردم آقا نَه که آقا شَم
بهترین لذت دنیام اینه اربعین هر سال
با رفیقای حسینیم یک شب کربلا باشم
بهترین لذت من اینه کربلا باشم و بتونم
شعر شور حرمَمو تو جایی که حقشه بخونم
تو بیراهم حسین ، تویی راهم حسین
گدائیم هم فخرمه که شاهم حسین
شبم ماهم حسین ، هواخواهم حسین
آره پشتم گرمه تکیه گاهم حسین
... اَللّهم الرزقنا کربلا ، اَللّهم الرزقنا کربلا ...
شاعر : محمدجواد حیدری