اَنت حبیبی ، ارباب غریبی
اَنت حبیبی ، ارباب غریبی
داره چه نسیمی صحن و بوی سیبی
نِعم الأمیری ، دستم رو میگری
دل منو عشقت برده به اسیری
خوبه دلامون تو این حریم باشن
سینه زنا مهمون کریم باشن
همه اسیرای خاک سهیم باشن
نوکرت هستم غرق غمتم ، چه خوشم آقا با این سمتم
اگه پای تو جون و دل نبازم خَسِرَ الدنیا و الآخرتم
... آقام آقام آقام حسین ، آقام آقام آقام حسین ...
تو منو خریدی ، جورم رو کشیدی
بدیامو دیدی از من نبریدی
به موقع رسیدی ، دردامو شنیدی
با شما بی معناست حرف نااُمیدی
سند موثقِ نجات ما
دو تا چشم بارونی فرات ما
برا زیارت چی شد برات ما
به خدا هستم مدیون حسین ، نمیشم دور از این خونه حسین
آسمون اِنقدر بارونی نشد حرمت زائر بارونه حسین
... آقام آقام آقام حسین ، آقام آقام آقام حسین ...
تو شبای ماتم ، وقف هیئاتم
شده آقا ذکرت ذکر صلواتم
همه لحظاتم ، ممنون نگاتم
تو ساحل امن کشتی نجاتم
نگیری ازم تو این ارادتو
یعنی دارم آقا این سعادتو
که بنویسی برام شهادتو
اونا که دلها بیتابشونن ، غمو میخوان تو دلها بشونن
آره جامونده مائیم رفقا شهداء پیش اربابشونن
... آقام آقام آقام حسین ، آقام آقام آقام حسین ...