چه غریبی دل من ، بی نصیبی دل من
سنگین – شب 28 صفرالمظفر 1392
چه غریبی دل من ، بی نصیبی دل من
همسر یه همسر نانجیبی دل من
اونکه از مِهر یه همسر بی نصیبه
اونکه از خونِ جگر شیب الخضیبه
اونی که توی خونش حتی غریبه
اون منم دیگه دارم جون میکَنم
اون منم غریب زهرا حسنم
... من غریبم ، من غریبم ...
چه غریبی دل من ، چه طبیبی دل من
ولی از یه بارگاه بی نصیبی دل من
اونی که کاری به جز کرم نداره
اونی که یه صحن محترم نداره
اونی که غریبه و حرم نداره
اون منم بغضمو دیگه میشکنم
اون منم غریب زهرا حسنم
... من غریبم ، من غریبم ...
چه غریبی دل من ، بی شکیبی دل من
یادته تو کوچه ها چیا دیدی دل من
نانجیب با سیلی هاش فدک میخواست
مگه یه زن جوون کتک میخواست
اونی که تو کوچه ها کمک میخواست
اون منم شد تیر بارون بدنم
اون منم غریب مادر حسنم
... من غریبم ، من غریبم ...