جون من رسید به لبهام کجایی ای کس و کارم
زمینه – شب 21 رمضان المبارک 1396
جون من رسید به لبهام کجایی ای کس و کارم
یادته تو غم و غربت همیشه بودی کنارم
با تموم خاطراتت گره خورده شب و روزم
گوشه گوشه خونه ی من داره بوی تو هنوزم
سی ساله که هوای خونه دلگیره
مگه صدات یادم میره ، میبینی حیدرت پیره
سی ساله که شبای جمعه بارونی
ریخته رو قبر پنهونی ، روضه ی چادر خونی
دیگه کارم تمومه نه درمون نه دوایی نه طبیبی
خداحافظ شبای غریبی غریبی غریبی
... خداحافظ غریبی غریبی غریبی ...
بی رمق گوشه ی محراب توی خون یاد تو بودم
مثل تو به جا میارم هم رکوع و هم سجودم
نگران من نباشی اگه شبهام بی تو تاره
به جای تو روی زخمم زینبت مرهم میذاره
یاد تواَم چشمام هنوز به دیواره
که دیدن یه گهواره هوای محسنو داره
یاد تواَم یاد روزای غمگینم
وقتی رو خاکا میشینم چادر خاکی میبینم
دیگه کارم تمومه نه درمون نه دوایی نه طبیبی
خداحافظ شبای غریبی غریبی غریبی
... خداحافظ غریبی غریبی غریبی ...
واسه حال من حسین هم مثه تو دل نگرونه
یادمه سفارشاتو نباید تشنه بمونه
حالا من موندم و قد همه عالم بیقراری
شب آخر میگم عباس زینبو تنها نذاری
صاحب علم با تو یه تکیه گاهی هست
یعنی هنوز سپاهی هست ، برا حرم پناهی هست
صاحب علم رفتن تو پُر از درده
حرمله خیلی نامرده ، دور خیمه ها میگرده
دیگه کارم تمومه نه درمون نه دوایی نه طبیبی
خداحافظ شبای غریبی غریبی غریبی
... خداحافظ غریبی غریبی غریبی ...