تو روضه هات تا زندم یه گریه کن میمونم
شور - شب اول محرم الحرام 1397
تو روضه هات تا زندم یه گریه کن میمونم
بشنوه گوش عالم منم یه روضه خونم
هر چیزیو ندونم یه چیزو خوب میدونم
گفته خدا برا تو منم یه روضه خونم
روضت مثه یه سفره ست که زهرا برا ما میندازه
کل شهدا گفتن که روضت آدمو میسازه
هنر اینه آدم خرج روضه کنه زندگیشو
خدا آفرید عباسو نشون داد هنرمندیشو
... اِنی سلمٌ لمن سالمکم ، اِنی حربٌ لمن حاربکم ...
دنیا برای اهلش بنده به روضه جونم
سینه زنم ولیکن منم یه روضه خونم
امیری یا حسینُ میگم تو هر اذونم
میام شلوغ شِه هیئت آخه منم یه روضه خونم
عیب هر چیزی که هست آقا از نوکری من بوده
شهید حججی هم میگن مثل ما سینه زن بوده
هنر اینه چشم آدم با یه یا حسین گریون شِه
تا که میگی رقیه بچش صدقه بلاگردون شِه
... اِنی سلمٌ لمن سالمکم ، اِنی حربٌ لمن حاربکم ...
همیشه بعد روضت با همه مهربونم
حسین حسین میگم پس منم یه روضه خونم
یه کاری کن نیفته اسم تو از زبونم
هر کی یه شغلی داره منم یه روضه خونم
اصلاً بذار آقا اسم من هم یه متحجر شِه
هر کس نمیشه لایق که آقا واسه تو ذاکر شِه
هنر اینه با تمثالش بشی تو عجیب احساسی
بگن همه خوش به حالت آخه خادم العباسی
... اِنی سلمٌ لمن سالمکم ، اِنی حربٌ لمن حاربکم ...