وقتی خدا گِل ما را درست کرد
شعرخوانی – جلسه هفتگی 1395/03/12
وقتی خدا گِل ما را درست کرد
ما را برای حضرت مولا درست کرد
بر خاک مرتضی قطره ی آبی زِ اشک ریخت
از آن محب حضرت زهرا درست کرد
ما آمدیم پشت علی حیدری کنیم
پای حسین بمانیم و نوکری کنیم
او خلق را جدا و ما را جدا گذاشت
ما را کنار حضرت شیر خدا گذاشت
از خاک غم به سینه ی ما ریخت بعد از آن
بر سینه داغ غصه ی کرب و بلا گذاشت
اول قرار بود که احساسی ام کند
آخر قرار شد که عباسی ام کند
برقی جهید و ظلمت شبها تمام شد
او آمد و به خلق دو عالم امام شد
معیار سنجش همه اعمال حب اوست
یعنی عبادت بی او حرام شد
نوری به غیر نور علی منجلی نشد
صد حیدر آمد و یک تن علی نشد
از بس عزیز شمرده خدا شیعیان تو
جبریل هم نشسته در آستان تو
بالاترین نعمت ما در ولایت است
راه دگر به جز این رَه حماقت است
ما مِهر تو نَه که حالا گرفته ایم
قبل از ظهور و خلقت دنیا گرفته ایم
از صور مستقیم زِ بالا گرفته ایم
از خطبه های حضرت زهرا گرفته ایم
مائیم و سینه ای که فقط چاک چاک توست
مائیم و جان مختصری که هلاک توست