آسمون چشمام ابریه از غم
زمینه – گلچین فاطمیه 1390
آسمون چشمام ابریه از غم
قلب بیقرارم دریای ماتم
شبا همش چشام میسوزه
تاول روی بازوهام میسوزه
ولی دلم برا آقام میسوزه خدا
همسایه ها زِ گریه هام بریدن
همه به آرزوهاشون رسیدن
که عاقبت غم علی رو دیدن خدا
وای ، دنیا دیگه از تو سیرم
وای ، همچون حیدر کردی پیرم
وای ، چونکه راحت شَم میمیرم
... وای ، ای دل ای دل ، ای دل ای دل ...
وقتی پای من از در بیرون میره
زود حسن میاد چادرم رو میگیره
حسن من میگه با بیقراری
تورو خدا تو کوچه پا نذاری
خاطره ی خوشی ازش نداری نرو
یادته دشمنی که سد راه شد
روزی که دیدی روز من سیاه شد
کوچه برا حسن چو قتلگاه شد نرو
وای ، وای از باد سرد کوچه
وای ، پیرم کرده درد کوچه
وای ، نیمه جونم کرده کوچه
... وای ، ای دل ای دل ، ای دل ای دل ...
شب که میشه میسوزه زخم سینم
مرگمو به پیش چشمام میبینم
زینب میدونه پام رمق نداره
وقتی که راه میرم هوامو داره
ولی به روی مادر نمیاره خدا
میدونه مادرش داره میمیره
فهمیده آخرش داره میمیره
سایه بالا سرش داره میمیره خدا
وای ، میرم اما دردم اینجاست
وای ، دردم اینه حیدر تنهاست
وای ، تنهاترین مرد دنیاست
... وای ، ای دل ای دل ، ای دل ای دل ...