مرا چشمیست و خون افشان زِ دست آن کمان ابرو
مرا چشمیست و خون افشان زِ دست آن کمان ابرو
جهان پُر فتنه خواهد شد از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم عباسم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است تو مشکین سایه بان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مَه که بنماید زِ طاق آسمان ابرو
شاعر : حضرت حافظ شیرازی