مبارک است شبی را که خوش سحر دارد
مدح خوانی – میلاد امام حسن مجتبی (علیه السلام) 1392
مبارک است شبی را که خوش سحر دارد
درخت طیبه شیرین ترین ثمر دارد
هزار تهنیت و شادباش بر احمد
که فاطمه چو حسن نازنین پسر دارد
علی که در افق کعبه همچو خورشید است
عجب شبی ست که در آستین قمر دارد
خدا گواست که عشق حسن صفای دل است
خوش آن دلی که صفا هر چه بیشتر دارد
حسن مثال حسین است ، حسین مثال حسن
تفاوتی نگذارید چون خطر دارد
غلام کوی حسن پادشاه روز جزاست
خوشا بحال علی که این چنین پسر دارد
غلام کوی حسن در قیامت آزاد است
چرا که در کف خود حکم معتبر دارد
به مجلسی که در آن ذکر مجتبی گردد
قسم به جان علی ، فاطمه نظر دارد
دعا کنید که این کاروان مدینه رود
به عشق روی حسن این دعا اثر دارد
هر آنچه می طلبی از برادرش بطلب
حسین و لذت کرب و بلا لذت دگر دارد
دلم هوای بقیع کرده بیخودم از خود
خدای فاطمه از قلب ما خبر دارد
مرغ دل آوای چمن میزند
چنگ توسل به حسن میزند
باز که هنگامه ی بشکفتن است
با گل روی تو سخن گفتن است
گل که بگفتم تو زِ گل بهتری
چون گل گلخانه ی پیغمبری
غنچه زِ لبخند تو وا میشود
خاک زِ لطف تو طلا میشود
چشمه ی زمزم نَمی از دیده ات
وصف گل از خوی پسندیده ات
ماه بگویم به تو یا آفتاب
ای پسر با ادب بوتراب
یا حسن از حُسن تو مُستَحسَنی
فاطمه میگفت که روح منی
ای زِ همه خوبتران خوبتر
پیش خدا از همه محبوب تر
پیر خرابات معانی تویی
حجت حق حیدر ثانی تویی
خضر لب عطشان مِی و ساغرت
دَهر طفیل پدر و مادرت
نسخه چو سقراط نویسد خطاست
نسخه ی تو عافیت است و شفاست
خال سیاهت حَجَرُالاَسوَد است
بوسه گه قبله و نُه گنبد است
شیعه که دیوانه مفتون توست
ای پسر فاطمه ممنون توست
فاطمه را نور دو عینی حسن
مَحرم اسرار حسینی حسن
نام تو ما را دو جهان آبروست
مرحمتی کن که بقیع آرزوست
گوشه ی چشمی تو به خوشزاد کن
این دل محنت زده را شاد کن
شاعر : سید حسن خوشزاد