من که برات خیسه چشام میگیره تو روضت صدام
من که برات خیسه چشام
شور – شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) 1398
من که برات خیسه چشام
میگیره تو روضت صدام
منو غمت دیوونه کرده
یه کاری کن تو حرمت
بمیرم و جنازم هم
هیچ موقع آقا برنگرده
منی که تا گفتم حرم
دیدم که چشم مادرم
میباره از دوری و خیسه
اومدم آخه شنیدم
اینجارو زهرا واسه ی
همه زیارت مینویسه
میدونم میشنوی صدامو
میبینی اشک و گریه هامو
بدم اما حق منم هست
بده سهم کرب و بلامو
... آقام آقام ، آقام حسینه ...
در خونت در میزنم
به سینه و سر میزنم
درو به روم دوباره وا کن
روز قیامت آقا جون
جلوی زهرا و علی
آقا منو نوکر صدا کن
چی واسه من بهتر از این
آقا یه سالی اربعین
تو حرم شما بمیرم
اینقده سینه میزنم
تا از اباالفضل شفای
همه مریضارو بگیرم
کار من نوکریه اما
کار تو بخشیدن و بذله
خود ارباب از عاشقای
آقام حضرت اباالفضله
... آقام آقام ، آقام حسینه ...
تو که هنوز موندی به پام
پدری کن بازم برام
بیمه منو زیر علم کن
آغوشتو وا کن به روم
آقا مثه غلام سیات
منو ببخش و بغلم کن
آقا منو مثل زهیر
که شدش عاقبت بخیر
یه کاری کن عوض شِه حالم
یا مثه فطرس تو بذار
بال و پر شکستمو
به خاک نعلینت بمالم
سند افتخارم اینه
سینه ی قرمز و کبودم
اسم بابات روی لبم بود
وقتی اسممو بلد نبودم
... آقام آقام ، آقام حسینه ...
شاعر : محمد ابراهیمی اصل
تمامی محتوای این وبلاگ اختصاصی تهیه شده است، هرگونه بازنشر با ذکر صلوات برای سلامتی و ظهور امام زمان (عج الله تعالی فرجه شریف) بلامانع است. نشر مطالب صدقه جاریه است.
سلامتی و ظهور امام زمان صلوات
