چراغ روضه هات همیشه روشن بود
شور – شب دوم ایام مسلمیه 1398
چراغ روضه هات همیشه روشن بود
همیشه روشن از نور تو میمونه
همه ترانه ها یه روزی میمیرن
همیشه نوحه و شور تو میمونه
باز این چه شورش است در خلق عالمین
ذکر لبم شده ای وای من حسین
ای شاه تشنه لب محرومِ از فرات
عطشان کربلا من میمیرم برات
... حسین وای ، حسین وای ...
زدی به دریا کشتی نجات من
منو هم آقاجون سوار کشتی کن
خیلی دور شدم از تو و از این پرچم
مگه قهری باهام تو روضه آشتی کن
با دست پرچمت دستی سرم بکش
روحم رو از تنم سمت حرم بکش
لیلای من حرم مجنونو میکُشه
خشکی رو لبات بارونو میکُشه
... حسین وای ، حسین وای ...
اَبکی علی الحسین به گریه افتادم
دم حسینیه وقتی علم دیدم
با اینکه فاصله دارم ازت اما
خودمو خیلی نزدیک حرم دیدم
چایی روضتو دم داده مادرت
میجوشه این شراب مینوشه نوکرت
شکر خدا شده این سرنوشت من
روزی به دستته روضت بهشت من
... حسین وای ، حسین وای ...
شاعر : محمد اسداللّهی
غدیر را در لابلای هیاهوی محرم فراموش نکنیم