هر چی که داشتم نذر تو کردم
زمینه – شب دوم فاطمیه اول 1398
هر چی که داشتم نذر تو کردم
غصه نخور که من با تو همدردم
وقتی گرفتی دستای سردم
واسه غریبیت خیلی گریه کردم
اینا حُرمت حیدریتو دریدن
من افتاده بودم تورو میکشیدن
یه حرفا شنیدم ان شاءالله دروغه
شنیدم که مردم سلامت نمیدن
آتیش و مسمار به من کار نداره
دردم همینه علی یار نداره
... ای وای ننم وای ، ننم وای ، ننم وای ...
سخته عزیزم خونه نشینی
سخته که من رو تو بستر میبینی
رومو گرفتم تا که نبینی
آخه عدو داشت دستای سنگینی
خداحافظ ای شمع شبهای تارم
واسه زنده موندن امیدی ندارم
به بابام سلام تورو میرسونم
واسه دیدنت تو بهشت بیقرارم
دست خودم نیست که چشمام میباره
دردم همینه علی یار نداره
... ای وای ننم وای ، ننم وای ، ننم وای ...
تنهات گذاشتن ، حُرمت شکستن
آی از دمی که دستاتو می بستن
مرد منو تو کوچه کشیدن
گریه میکردم مردم میخندن
تو ابر بهاری ، من ابر بهارم
بذار اشکاتو روی زخمام بذارم
یجوری زدن که بعیده بمونم
دعا کن ولی سخته طاقت بیارم
پهلوم شکسته میگم با اشاره
دردم همینه علی یار نداره
... ای وای ننم وای ، ننم وای ، ننم وای ...
حیدر شکست و زهرا فدا شد
کوچه گذشت و روز عاشورا شد
دیدم که دشمن با خنجر اومد
گریون رباب و زینب ناله میزد
از اینجا بذار روضه زینب بخونه
چه روزای تلخی رقم زد زمونه
نگات سمت من کاکلت دست دشمن
دیدم گودیِ قتلگاه غرق خونه
زینب بمیره بهت شد جسارت
زینب بمیره که رفتی به غارت
فریاد مادر تو گودال بلنده
پاشو ببین شمر به اشکم میخنده
... سالار زینب ، حسین جان ، حسین جان ...