من اویس قرنم ، طوطی خوش سخنم
سرود – میلاد حضرت مهدی (عج الله تعالی شریف) 1398
من اویس قرنم ، طوطی خوش سخنم
به فدای گل روت روح و تنم
کِی میشه خونتو جارو بزنم
من که دور و برتم ، زیر بال و پرتم
نمیخوام جدا کنی از درتم
چطوری بهت بگم نوکرتم
داره لحظه به لحظه تپش این نفسام میگه مهدی
مثه من داره قلب همه ی این رفیقام میگه مهدی
دلم وقتی نمیمونه دیگه راهی برام میگه مهدی
میشه با تموم دلای عاشق همکلام میگه مهدی
میگه مهدی ، میگه مهدی
... یا صاحب الواء ، روحی لک الفداء ...
وقتی تو داری حضور ، میشه دنیا پُرِ نور
چشم دشمنای راهت میشه کور
بشه امسال الهی سال ظهور
بیاد اون روز که آقا ، با همین هیئتیا
برسه عیدی فاطمه به ما
با شما یک شب جمعه کربلا
دلی که شده شیدای یه گوشه ی نگات میگه مهدی
همون که کوچه های شهرو جارو زد برات میگه مهدی
ببین هر کسی مونده چشم به راه قدمات میگه مهدی
تپش های دل آقام سفینة النجاة میگه مهدی
میگه مهدی ، میگه مهدی
... یا صاحب الواء ، روحی لک الفداء ...
همه رو کردی اسیر ، قرص ماهی و منیر
نمک خونه ی حضرت امیر
بذار خیره شَم به چشمات سیرِ سیر
کار تو دلبریه ، نفسات کوثریه
همه میدونن پسر آخریه
خیلی بیشتر از همه مادریه
شب جمعه بی بی فاطمه توی کربلا میگه مهدی
تو این شبا لبای زینب هم به جان ما میگه مهدی
هنوزم که هنوزه نفس گرم تموم شهدا میگه مهدی
بیا وقتی دل شکسته ی تمومیِ منتظرا میگه مهدی
میگه مهدی ، میگه مهدی
... یا صاحب الواء ، روحی لک الفداء ...