از صفای ضریح دم نزنید

حرفی از بیرق و علم نزنید

گریه های بلند ممنوع است

روضه که هیچ سینه هم نزنید

کربلا رفته ها کنار بقیع

حرفی از صحن و از حرم نزنید

زائری خسته ام نگهبانان

به خدا زود میروم نزنید

زائری داد زد که نامردان

تازیانه به مادرم نزنید

غربت ما بدون خاتمه است

مادر ما همیشه فاطمه است

کاش در های صحن وا بشود

شوق در سینه ها بپا بشود

کاش با دست حضرت مهدی

این حرم نیز با صفا بشود

کاش با نغمه ی حسین حسین

این حرم مثل کربلا بشود

در کنار مزار اُم بنین

طرحی از علقمه بپا بشود

پس بسازیم پنجره فولاد

هر قَدَر عقده هست وا بشود

چهارتا گنبد طلایی رنگ

چهارتا مشهد الرضا بشود

این بقیع که اینچنین خاکیست

رشک پروانه های افلاکیست

شاعر : مجید تال