کوفه نیا که مردمش وفا ندارن
شور – شهادت حضرت مسلم بن عقیل (علیه السلام) 1390
کوفه نیا که مردمش وفا ندارن
نامرد و بی مُروتن حیا ندارن
خدا میدونه که دروغه وعده هاشون
گلاتو له میکنن اینجا زیر پاشون
از پشت سر خنجر کشیدن پیشه شونه
نامردی کردن عادت همیشه شونه
از برق سیم و زر و سکه همه کورن
مردم شهر کوفه از خدا به دورن
مسلمت اینجا شده آواره ی کوچه
حسین من رقیه رو نیاری کوفه
اگه با دخترت به سوی این دیاری
یادت باشه گوشواره هاشو دربیاری
غریب کشی تو شهرشون سابقه داره
خیلی باهات حرف دارم از دارالاماره
اینجا با سر بریدن از تن خو گرفتن
با خون ریخته نابحق وضو گرفتن
ممنونم از خدا نذاشت که ناامید شَم
این آرزوم بود که واسه حسین شهید شَم
حس میکنم تو کوفه کربلا رو آقا
درد و غم و مصیبت و بلا رو آقا
نقشه کشیدن اینا واسه اصغر تو
براش بمیرم اِرباً اِربا اکبر تو
شمر روی سینت آقاجون تو میکشی آه
زینب اگه دق نکنه خوبه به والله
رقیه رو میبرن اینها به اسارت
زینب میبینه به سرت میشه جسارت