از وقتی که یادم میاد شفا همینجا بود
شور - شب دوم محرم الحرام 1399
از وقتی که یادم میاد شفا همینجا بود
واسه همین تعطیل نشد جلست برپا بود
رفع بلا همیشه از کرمت آقا بود
اخیراً هر چی که پیش اومد آقا
برا ما امتحان خوبی بوده
خیلیا روضتو ول کردن امسال
یادشون رفته هر جا تویی سوده
حتی هیچ جا اگه روضه نبودم
قسم به اسمی که حکه رو سینم
پشت سر رقیت راه می افتم
هر جا بی بی نشست منم میشینم
من هر چی که دارم شما دادی حسین
خودت مریضمو شفا دادی حسین
... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ...
ما که سیاهی لشکریم همه کارش آقاست
هزار و چهارصد ساله جاش تو دل نوکرهاست
چه ما باشیم چه نباشیم پرچمشون بالاست
با درِ گوشی روضه خوندناشون
روضتو در گوشمون رسوندن
خرجیِ روضتو دادن با اینکه
تو خرج زن و بچشون میموندن
تو بازی های بچگونه بودیم
مارو تو حسینیه کشوندن
به همشون بدهکاریم که آخر
مارو رو سفره ی حسین نشوندن
به زندگی هامون صفا دادی حسین
خودت مریضمو شفا دادی حسین
... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ...
جونم آقا مال توئه به تو که وابستم
به جون مادرم قسم نوکرتم هستم
مگه میشه یادم بره عهدی که بات بستم
آرزو دارم آخرش یه روزی
زیر پاهای نوکرات بمیرم
من از خدامه که جون بدم آقا
تو همون جایی که روضه میگیرم
کسی که از علی اصغر میخونه
دیگه چه ترسی از مریضی داره
اگه پاش برسه یه روزی با سر
نوکر دیوونت سر هم میذاره
تو راه به ماها تا خدا دادی حسین
خودت مریضمو شفا دادی حسین
... حسین حسین حسین ، حسین حسین حسین ...
شاعر : محمدرضا محمدزاده
توراه و تا خدا نشون دادی حسین