در شب تاریک دنیا آفتابی ایستاده
شعرخوانی - شب هفتم محرم الحرام 1399
در شب تاریک دنیا آفتابی ایستاده
سایه اش روی سر ما تا خود محشر فتاده
عشق اگر یاری نماید در مسیر نیک بختی
میروم تا خانه ی دوست با چه با پای پیاده
در کتاب عاشقی دیوانگی فصل نخست است
نام من عبدالحسین و شهرت من روضه زاده
آخرِ دنیا برای عاشقِ هیئت همین است
جان سپردن زیر پاهای علی و خانواده
ساغر خالی ما را پُر کن از جام نگاهت
ای که از چشمان مستت میچکد مِی فوق العاده
گر کنم مدح تو را من در دل یک جمله این است
انعکاسی از خداوند بی نظیر و صاف و ساده
سرنوشت سال ما را در محرم مینویسند
هر چه که داریم قطعاً حضرت عباس داده