کربلا دوباره دلم شده هوایی
کربلا دوباره دلم شده هوایی
یاد اون ضریحت که داره چه صفایی
حسرت طلوع بهاریِ دو دنیاست
داره صحن سقای تو عجب شبایی
کربلا و دوری صبوری یه نوکر و یه آرزو
بوی مُهر تربت یه ناله دوباره بغضِ تو گلو
تا به کِی دلبری
کِی مرا میبری
مُردم از غم جدایی
خورده مُهر داغ زیارتت به سینم
آه سرد کشم از وجود آتشینم
کل روز سالم به عشق شب گذر شد
اون دمی که رؤیای صحن تو ببینم
خواب کربلات هم یه جور دیگه منو میده عذاب
قبل بوسه چیدن یه عمره پریده نوکرت زِ خواب
تا به کِی دلخوشی
رسمه عاشق کشی
مُردم از غم جدایی
شُهره ی دو عالم شده دل خرابم
راحتم کن آقا منو از این عذابم
باشه کربلا که نشد ولی آقا جون
از درت یه روزی نکن منو جوابم
تو شَه کریمی رحیمی منم که ریزه خوارتم
نوکر شما نَه گدای گدای خونه زادتم
حق چشم ترو
رد نکن نوکرو
دلخوشم به این گدایی