قبر خاکیِ تو چراغیه که تو دل روشنه
زمینه – شام شهادت امام جعفر صادق (ع) 1400
قبر خاکیِ تو چراغیه که تو دل روشنه
واسه ی شیعه ها بقیعت بهترین مأمنه
روضه خونت خودِ خدا میشه زائرت جبرئیل
مادرِ تو میاد و همیشه سر بهت میزنه
وای
توی صحنت گل شقایق
بهترین لحظه و دقایق
پای ایوون طلای صادق
... وا غریبا امام صادق ...
بوی آتیش و دوده که بازم از مدینه میاد
چشمای من برای این غصه اشک نم نم میخواد
باز در خونه ای تو آتیشِ کینه میسوزه و
کاشکی میشد ببارن ابرا کاشکی بارون بیاد
وای
غصه از دل زده جوونه
شعله از در کشید زبونه
بردن آقا رو از تو خونه
... وا غریبا امام صادق ...
جعفر بن محمد صادق تو این کوچه ها
میبَرن پیش چشم اهل حرم بدون عبا
خیسِ اشکه نفس نفس میزنه با این سن و سال
میدوونن آقای مارو پیاده و بی عصا
وای
بردن آقا رو تو دل شب
دست بسته به پشت مرکب
گریه میباره واسه زینب
... وا غریبا امام صادق ...
بانیِ روضه های همیشگی کرب و بلا
روضه میخونی از سر رفته ی روی نیزه ها
یاد طفل ربابی ، یاد بی کسیِ حسین
یاد طفل سه ساله ای که عمو رو میزد صدا
وای
روضه ی تو غم حسینه
نوحه ی تو دم حسینه
غصه هات ماتم حسینه
... وا غریبا حسین مظلوم ...
شاعر : هاشم محمدی آرا