اگه راه تو دوره ، نگو نوکر صبوره
واحد – شام 30 صفرالمظفر 1393
اگه راه تو دوره ، نگو نوکر صبوره
دل من توی سینه بی تو زنده به گوره
به غمت کردم عادت ، دارم آقا یه حاجت
طلب تو یه جون و طلب من زیارت
غم عشقت بیابون پرورم کرد ای دل ای دل
فراقت مرغ بی بال و پرم کرد ای دل ای دل
به ما گفتی صبوری کن صبوری ای دل ای دل
صبوری طُرف خاکی بر سرم کرد ای دل ای دل
... امان ای دل ای دل ، امان ای دل ای دل ...
اونکه خیلی متینه ، تو یلا بهترینه
میشه ثانیِ حیدر یل اُم البنینه
گرهی خواستی وا شِه ، یا که دردت دوا شِه
تو بگو یا اباالفضل دیگه کاریت نباشه
دلم مدیون چشماته اباالفضل یا اباالفضل
لبم مهمون دریاته اباالفضل یا اباالفضل
کنار علقمه تا روز محشر یا اباالفضل
خدا محو تماشاته اباالفضل یا اباالفضل
... امون ای دل ای دل ، امون ای دل ای دل ...
اونی که فکر ماهاست ، خودش اما چه تنهاست
نگرونه برامون آقامون بس که آقاست
اگه وقت داشته باشه ، تا با همصدا شِه
از علمدار میخونیم تا میوندار ما شِه
نمیدونم بهاره یا خزونه ای دل ای دل
فلک با عاشقا نامهربونه ای دل ای دل
جوونیم رفت و آقامو ندیدم ای دل ای دل
غم این دل غم مرگ جوونه ای دل ای دل
... امون ای دل ای دل ، امون ای دل ای دل ...