تو قرار منی اباعبدالله
واحد – شب دوم محرم الحرام 1402
هیئت بین الحرمین طهران
تو قرار منی اباعبدالله
عهده دار منی اباعبدالله
شدم آدم حسابی توو دستگاهت
اعتبار منی اباعبدالله
درمون دردی ، تو خیلی مردی
تا که خوردم زمین بغل وا کردی
کنج مِیخونه هات بهم جا دادی
قاطیِ نوکرات منم راه دادی
دارم حال میکنم دیگه با زندگی
یه حسینی دارم میخوامش از بچگی
چه صفایی داره اینجا سینه زنی
تو منو میبینی چون روبروی منی
... آقام آقام حسین اباعبدالله ...
یادمه مادرم منو نذرت کرد
دعاهاش آخرش منو جلدت کرد
متولد شدم با عشقت آقا
متحول شدم با اسمت آقا
فدای نامت ، فدا احسانت
تا دم گورمم میام دنبالت
چاییِ روضه هات هوائیم کرده
عشق گنبدت طلات هوائیم کرده
روضه هات خونمه ، سر و سامونمه
توی محشر به من بگو که دیوونمه
هر کی برداشت قدم برای هیئتت
توو قیامت میاد به چش مادرت
... آقام آقام حسین اباعبدالله ...
ناخدایی منم سوار کشتی
مثه لاتا بگم میخوامت مشتی
منو زنجیر بکن به اون شیش گوشِت
زیر قبرم آقا میشم مدهوشت
عزیز اللّهی ، چقدره ماهی
دل یک عالمو بُردی تنهایی
خودتم میدونی خاطرخواتم من
چی میخوام دیگه وقتی باهاتم من
ضربان منی، شریان منی
آره مجنونتم آخه تو جان منی
تب و تاب منی ، مِی ناب منی
خوش بحالم که سیدالشباب منی
... آقام آقام حسین اباعبدالله ...
شاعر : محمدرضا محمدزاده