اِنقده میگم حرم تا بمیرم
شور – شب چهارم فاطمیه دوم 1391
اِنقده میگم حرم تا بمیرم
یا بیام ببینمت یا بمیرم
کربلا خونه ی مادر زادیمه
دوس دارم روو پای سقا بمیرم
حسین حسین حسین
کربلا خاکِ تو معدن شفا
جاریه توو رگِ تو خون خدا
کربلا منو ببر کرب و بلا
کربلا تورو به حق کربلا
حسین حسین حسین
پای روضه اشک نم نم میگیرم
با سماورت دارم دم میگیرم
از جنون مُسریه مُحرما
تب میاد سراغ من غم میگیرم
حسین حسین حسین
وقت هیئت انگاری تو با منی
صحن قلبمو سیاهی میزنی
ضربان قلب من تنظیمه با
صدای تپش های سینه زنی
میپیچه بازم بوی حسینیه
با وضو میام توی حسینیه
وقت هیئت که میشه ندا میاد
عاشقا حَیَّ علی حسینیه
حسین حسین حسین
چی میشه کفتر بام تو بشم
اسیر دونه و دام تو بشم
اِنقده حسین حسین کنم برات
تا یه روزی پیر غلامِ تو بشم
پای روضه جون گرفتم میدونی
از تو آب و دون گرفتم میدونی
مادرم اسم تورو یادم داده
با حسین زبون گرفتم میدونی
سایتون یه عمری روو سرم بوده
آشیونِ دل پرپرم بوده
اولین حسینیه که دیدمش
چادر مشکیِ مادرم بوده
حسین حسین حسین