بغلم کن حسین جان که هوای گریه دارم
زمینه – شب اول ایام مسلمیه 1403
بغلم بکن حسین جان که هوای گریه دارم
اگه بد نمیشه واست سر روو شونه هات بذارم
بده که سر یه سفره شاهی با گدا بشینه
ولی با گدا نشستی چی بگم تو کارِت اینه
عزت نفس یعنی خودت یعنی همین سیاهیات
حالم خوش کردی حسین با عطر چاییِ عزات
قربون اون نگات برم بازم منو گرفت چشات
... یا ابی عبدالله ابی عبدالله ...
بیشتر از همیشه آقا میدونی هواتو کردم
ببرم حسین جان توو حرم دورت بگردم
منو امتحان نکن با دوری از فضای هیئت
مرگو با چشام میبینم نیام آقا سمت روضت
قد کشیدم پای علم پای سیاهیای تو
زندگی میکنم حسین عمری با نوکرای تو
هیئته کندوی عسل با اسم دلربای تو
... یا ابی عبدالله ابی عبدالله ...
یل باوفا اباالفضل تو گره گشایی عباس
به تو تکیه کردم آقا که پناه مایی عباس
تموم مقدساتم به کی جز تو روو بیارم
نه مثه رقیه اما به شما علاقه دارم
دستای خالیِ منو شَهپَر روی علمت
ای پسر اُم بنین از ته دل دوس دارمت
دلخوشیم اینه که بگی کرب و بلا میبرمت
... جانم اباالفضل ، جانم اباالفضل ...
شاعر : امیرحسین آقانیا