به دلم جز غم و ماتمت نمونده
شور – شب دوم ایام مسلمیه 1403
به دلم جز غم و ماتمت نمونده
هیچ پناهی جز پرچمت نمونده
نوکرات آماده میشن دیگه کم کم
دیگه چیزی به محرمت نمونده
آقام حسینه
همه ی دنیام حسینه
اونی که میخوام حسینه
رفیق بابام حسینه
آقام حسینه
دوای دردام حسینه
امید فردام حسینه
رفیق بابام حسینه
محضر خداوند عبادتت میکنم
تا بگی توو محشر شفاعتت میکنم
میرسم آخرش به آرزوی دلم
عارفاً بِحَقِ زیارتت میکنم
... یا ابی عبدالله ، ابی عبدالله ...
نوکرِ تو میشه شاهِ شاهِ شاها
تویی بهترین پناه بی پناها
میرسیم به خیر دنیا توو جوونی
اگه یک نگاهی هم کنی به ماها
راه نجاتم
غمِ تو نبض حیاتم
دمِ تو صوم و صلاتم
به خدا مست نگاتم
راه نجاتم
تویی تو حی و مماتم
فداییِ زائراتم
دیوونه ی کربلاتم
تا ابد بی تو عمرمو تلف میکنم
با تو زندگیمو پُر از هدف میکنم
تا نفس به سینم میاد و میره فقط
خودمو خرج آقای نجف میکنم
... یا ابی عبدالله ، ابی عبدالله ...