سینه میزنم اسمت رو
شور – جلسه هفتگی 1403/10/05
هیئت بین الحرمین طهران
سینه میزنم اسمت رو
حک کنم وسط سینم
تا بدونن همه دنیا
کربلائیه آئینم
زندگی رو که میسنجم
روزگارو که مبینم
بین مدعیا ارباب
من فقط به تو خوشبینم
آقا بالاخره من راه خودمو پیدا کردم
حالا دیگه نمیخوام آقا به گذشتم برگردم
جونم فدات ، کشتیِ نجات
مبدل السیئات بِالحسنات
نوکرتم میبینی منو
کافیه بندازی نگاتو زیر پات
... یا اباعبدالله ، یا اباعبدالله ...
به چه قیمتی میتونم
دست از عشقِ تو بردارم
با تو مثل طلا بی تو
جنس بنجل بازارم
خونوادمو مدیونه
خونوادتم آقا جان
خاک پای علی اکبر
خاک پای علمدارم
جانم به نفسِ تو که نفسمو احیا کردی
بازم درِ حرمو به روی گداها وا کردی
با اینکه جات عرش اعظمه
تو خونه ی دل منم قدم زدی
سرم فدات ، خاکِ زیر پات
به کلبه ی مُحقرم خوش اومدی
... یا اباعبدالله ، یا اباعبدالله ...
آسمونیا میشناسن
کربلاتو به زیبایی
هم تجلی خورشید و
هم تلألؤ دریایی
حرف معرفتت ارباب
کل عالمو پُر کرده
هم عزیز حسینیه
هم عزیز کلیسایی
جانم چه عظمتی که خودِ خدا خاطرخواته
آقا جونمو بگیر حالا که جونم توو دستاته
لحظه ی مرگ وقت احتضار
خوبه که باشه سرِ من روو پای تو
بگی نترس من کنارتم
خودم میخونم اَشهَدو برای تو
... یا اباعبدالله ، یا اباعبدالله ...
شاعر : حسن دهقان