دنیام غمه بی مرهمه دردی که پیرم کرده
دنیام غمه ، بی مرهمه
زمینه – شب 19 رمضان المبارک 1401
هیئت بین الحرمین طهران
دنیام غمه ، بی مرهمه
دردی که پیرم کرده
دل کندم از عالم همه
زندگی واسم سرده
فاطمه جان شبامو با گریه میگذرونم
از وقتی رفتی دیگه خراب شد آشیونم
بعد گذشت سی سال شبم سحر نمیشه
بعد تو دیگه زینب نزدیک در نمیشه
من و دلِ خونم ، من و دلِ خستم
منم و همین یه چادر خاکی روو دستم
مونده برا حیدر یه دل پُر از آه
مگه میشه یادم بره اون داغِ تو زهرا
... امون امون ای دل ...
خیسه چشام ، این لحظه هام
میگذره با تو زهرا
پایان گرفت دل تنگیام
منم افتادم از پا
یادته گریه کردم نری بمونی پیشم
هنوز شبا به یادت ابر بهاری میشم
تو سوختی محسنم سوخت پیش چشای خستم
رد طناب قنفذ مونده هنوز روو دستم
مگه میره یادم درِ خونه افتاد
جلو چشم من زدن تورو بمیرم ای داد
یادمه که قنفذ شرری بپا کرد
دستای تورو با ضربه ی غلاف جدا کرد
... امون امون ای دل ...
دارم میام اما دلشوره هام
اینه که غم تکرار شه
سخته همش درکش برام
سهم زینب بازار شه
یادته گفتی زینب غم میشه روز و شباش
اسیری میره وقتی هیشکی نمونده براش
یادته گفتی زینب مادر برات بمیره
هیچکسی نیست تو گودال چشم تورو بگیره
همه نگرانیم برای همینه
چطوری میخواد حسینشو روو نِی ببینه
میون شلوغی توو وسط بازار
سرو جلو چشماش میارن میمیره صدبار
... امون امون ای دل ...
شاعر : مجتبی نامور
برچسبها :
جواد مقدم جوادیه حضرت علی دنیام غمه بی مرهمه دردی که پیرم کرده شهادت حضرت علی متن مداحی جواد مقدم مجتبی نامور هیئت بین الحرمین طهران
تمامی محتوای این وبلاگ اختصاصی تهیه شده است، هرگونه بازنشر با ذکر صلوات برای سلامتی و ظهور امام زمان (عج الله تعالی فرجه شریف) بلامانع است. نشر مطالب صدقه جاریه است.
سلامتی و ظهور امام زمان صلوات
