میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن
شور – شام غریبان محرم الحرام 1398
میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن
قول میدم خوب بشم آقا این دفعه انتخابم کن
به تو از مادرم بیشتر حتی وابسته ام آقا
از همه دل بریدم من از خودم خسته ام آقا
پای علم تو قد کشیدم من
مزه ی غمتو چشیدم من
آقایی مثه تو ندیدم من
دوسِت دارم ، دوسِت دارم
خادم تواَم و روضه هاتم من
تو نعم الامیری گداتم من
یه تنه به خدا فداتم من
دوسِت دارم ، دوسِت دارم
... یا ثارالله و ابن ثاره ...
میگیرم سمت تو بالا دوتا دستی که شد خالی
هرچی خیره بریز واسم تو خودت اَحسن الحالی
حال این نوکرا با تو به خدا روبراه میشه
چی میشه اربعین بازم برسم پای شش گوشه
این سینه زنی چراغ امیده
به دل ما همیشه تابیده
حرم شما راه توحیده
حسین جانم ، حسین جانم
باز خودِ خدا واست عزاداره
فاطمه نوکراتو دوست داره
روزی همه با علمداره
حسین جانم ، حسین جانم
... یا ثارالله و ابن ثاره ...
نمیرم دیگه هر جایی به خدا غیر بام تو
یعنی دنیا امون میده که بشم پیرغلام تو
سپری میشه عمر من پای منبر پای روضه
خدا اونی که این راهو داده یادم بیامرزه
از بچگی آقا بهت بدهکارم
چه خوبه که فقط تورو دارم
با دعای تو جور میشه کارم
دوسِت دارم ، دوسِت دارم
از تو میخوام اینو نوکرت باشم
خادم تو و دخترت باشم
یعنی میشه تو لشکرت باشم
دوسِت دارم ، دوسِت دارم
... یا ثارالله و ابن ثاره ...
شاعر : هاشم محمدی آرا