درمون درد لاعلاجم حسین
شور – جلسه هفتگی 1403/06/28
هیئت بین الحرمین طهران
درمون درد لاعلاجم حسین
توو اوج سختی احتیاجم حسین
محور آسمون تار و پودی از عباته
حسرت جبرئیل خادمی توو روضه هاته
حرمتو وقتی میبینم
غمای دلم میره از یاد
چه نعمتی بالاتر از این
که خدا شمارو به من داد
... آقام آقام آقام حسینه ...
اسمت حسین دلیل آرامشه
این گریه ها نشونه ی خواهشه
مرهم زخمِ تو اشک چشم سینه زنهاست
اشک چشمای من حاصل دعای زهراست
نمیکنم هرگز فراموش
پای علمت گریه کردم
هرجا برم آخر یه روزی
آقا پیشِ تو برمیگردم
... آقام آقام آقام حسینه ...
قیامت هم به داد من میرسی
تنهام نذار توو اوج دلواپسی
با اباالفضل بیا وقت احتضارم آقا
کاش میشد مثل جُون سر روو پات بذار آقا
نذار آقا تنهای تنها
توو خونه ی قبرم بپوسم
بذار پاتو روی جنازم
چای قدماتو میبوسم
... آقام آقام آقام حسینه ...
شاعر : هاشم محمدی آرا